---

Op de grens met Portugal, op de linkeroever van de rivier de Guadiana, ligt de prachtige stad Sanlúcar de Guadiana, die zich 96,5 km2 uitstrekt over het westelijke uiteinde van de provincie Huelva.



De oorsprong ervan ligt in de Arabische bezetting, aangezien onder de bescherming van het Taifa-koninkrijk Niebla enkele moslimgroepen zich op deze landen vestigden, die op dat moment bijna ontvolkt waren. Maar de huidige kern van Sanlúcar begint in de tweede derde van de dertiende eeuw, wanneer Sancho II van Portugal deze landen verovert op de moslims, die aanvankelijk koninklijk zouden zijn; maar zeer binnenkort, vanaf de veertiende eeuw, zal de geschiedenis van deze gemeente worden verbonden met de Gibraleón alfoz, die vanaf dat moment als stad werd opgericht totdat mevrouw Isabel Guzmán de Ledesma haar in 1435 de stichting en ordonnantie als stad verleende.



De Portugese Onafhankelijkheidsoorlog, in het midden van de zeventiende eeuw, zal belangrijke gevolgen hebben voor deze gemeente, aangezien het slachtoffer was van het klimaat van geweld en weerloosheid dat typerend is voor een oorlog, talloze berovingen en plunderingen heeft geleden, naast het feit dat het de leiding moest nemen over het onderhoud van de Spaanse troepen die de grens verdedigden. Geconfronteerd met deze situatie zal graaf Jerónimo Ró, algemeen veldmeester van deze grens, de stad versterken door het fort San Jerónimo te bouwen, naast de parochiekerk, en later, in 1642, het Castillo de San Marcos. Deze maatregelen zorgden echter niet voor de verdediging van de bevolking, aangezien de stad herhaaldelijk militair werd bezet door de Portugezen, wat de volledige vernietiging van de bevolking betekende en de achterlating van haar inwoners, die pas zouden beginnen terug te keren volgend jaar.



De constante overstroming van de rivier de Guadiana is ook een constante geweest in de geschiedenis van deze stad, die opvalt door de verschrikkelijke gevolgen ervan, die van 1823, toen het water 14 meter hoog werd en 110 huizen verwoestte van de 240 die het stedelijk gebied had, die waardoor de getroffen bevolking zijn toevlucht zocht in het kasteel.

Ondanks dit alles, en vanwege zijn geografische ligging, had deze gemeente een strategische positie waardoor het een van de meest relevante steden in de omgeving was, aangezien het een verplichte stap was voor de handel. Zo verwierf in de negentiende eeuw de haven van Sanlúcar de Guadiana een grote betekenis, aangezien van hieruit een groot aantal producten werd geëxporteerd, waaronder opvallende brandewijn, rijst, suiker, zeep, lood en hout. Momenteel is het een grensovergang die wordt bezocht door de boten van de toeristen die de stad bezoeken.



Maar het meest interessante van deze gemeente is de stad als geheel, de ligging op een heuvel die naar de rivier valt, de helderheid die wordt geboden door het witwassen van huizen, de ingewikkelde hellingen, de kleine rivierhaven, de rietvelden aan de oevers en het uitzicht op Alcoutím, een klein wit Portugees stadje aan de andere kant van de rivier.



Sanlúcar de Guadiana is een Spaanse gemeente in de provincie Huelva, Andalusië. In 2008 telde het 370 inwoners. De oppervlakte bedraagt ​​49 km² en heeft een dichtheid van 12,8 inwoners / km². De geografische coördinaten zijn 37º 23´ N, 7º 21´ W. Het is gelegen op een hoogte van 149 meter en 55 kilometer van de provinciale hoofdstad Huelva.





Monumenten



Kasteel van San Marcos



Het werd gebouwd in 1642 ter gelegenheid van de Portugese Onafhankelijkheidsoorlog. Ondanks zijn vervallen staat, behoudt het de buitenmuur en een deel van de oorspronkelijke kamers. Er worden momenteel archeologische opsporingsactiviteiten uitgevoerd om later de restauratie aan te pakken.



De ligging, op een heuvel, biedt een prachtig uitzicht op de Guadiana en de gemeente naast Alcoutim, aan de andere kant van de grens.



Kerk van Onze Lieve Vrouw van de Bloemen



Het werd gebouwd in de 16e eeuw, hoewel het huidige gebouw het gevolg is van de hervorming van de 18e eeuw. De fabriek is verdeeld in drie beuken, met twee zijkapellen en een hoogkoor. Het is bedekt met een verzonken plafond.



Het hoofdrestaurant, gemaakt van polychroom hout, is gewijd aan Onze Lieve Vrouw van Rabida, de patroonheilige van Sanlúcar de Guadiana. Het dateert uit het einde van de 18e eeuw en is onlangs samen met een schooltriptiek gerestaureerd

---